بسیاری از کارفرمایان، زمانی که یک فرد درونگرا به سازمان آنها مراجعه مینماید، احساس میکنند آن فرد، یک فرد منزوی و خجالتی میباشد . به همین خاطر معمولا از استخدام و بهکارگیری او چشمپوشی مینمایند؛ در صورتی که همانطور که در مقالهی قبلی به آن اشاره شد، درونگرایان اعجوبههای پنهانی هستند که اگر شرایط مناسبی برای آنها فراهم گردد، میتوانند سکوی پرتابی برای سازمان خود به شمار آمده و با تمرکز زیادی که دارند، به سرعت به جایگاه مغز متفکر سازمان برسند؛ حال سوال اساسی اینجاست که چه شرایطی برای این افراد مناسب میباشد
مهمترین ویژگی شخصیت افرد درونگرا، از دست دادن انرژی خود در مواجهه با جمعهای بزرگ است؛ بنابراین این افراد باید در اتاق یا محیطی کار کنند که یا در آن تنها باشند و یا اگر تنها نیستند، حداکثر یک یا دو نفر در آن حضور داشتهباشند که باعث حفظ و استمرار انرژی آنها گردد. در حالتی که هیچگونه امکان فراهم کردن چنین محیطی برای کارفرما وجود ندارد، کارفرما باید زمانی را به استراحت فرد درونگرا در محیطی خلوت و ساکت اختصاص دهد که بتواند انرژی خود را بازیابی کند؛ در غیر اینصورت انرژی فرد درونگرا به سرعت کاهش یافته و باعث میشود کارایی، عملکرد و رضایت این فرد به نقطهی صفر نزدیک شود. محیطهای دارای سروصدا، تغییرات نور، شلوغ، بههمریخته و پررفتوآمد، خط قرمزهای این شخصیت میباشد.
نکتهی مهم دیگر این است که افراد درونگرا، ایدهپردازهای خوبی هستند، اما ایدههای خود را معمولا مطرح نمیکنند و فقط در ذهن خود آن را میپرورانند؛ بنابراین کارفرمای موفق باید با ایجاد رابطهی نزدیک و صمیمانه با این افراد، خود را وارد حریم امن آنان نماید تا بتوانند بهراحتی و بدون دغدغه ایدههای خود را با او مطرح نمایند.
در نهایت مهمترین نکتهای که باید به آن توجه نمود این است که هیچکدام از دو شخصیت برتری ذاتی بر هم ندارند و کارفرما باید به شدت از برچسب زدن به هرکدام از شخصیتها خودداری نماید و با شناخت ویژگیهای این افراد، محیطی را ایجاد کند که بتوانند بالاترین سطح عملکرد خود را بروز و ظهور دهند.
از همراهی شما بسیار سپاسگزاریم. در مقالهی بعدی به ویژگیهای شخصیتی افراد برونگرا میپردازیم تا بتوانیم شناختی موثر از آنها به دست آورده و نهایت بهرهوری از آنان را برای خود فراهم نماییم.